ilhan’in kolu daima kolumda. Siki sikiya tutuyor beni. Ayrıca emekli albayi usulca yana itmekte bile bir sakinca gormeyerek topluluga son gorkemli tablosunu sunuyor. §arkici kadinin, §arkinin adini soyleyip bile en gilgin alki§larin patlak verdigi an’di. Artik §arki mi alki§laniyor, bizim kolkola igeri giri§imiz mi, bilmiyorum.
Neyim var? Ne oldum? Ona gok mu du§manca baktim? Qok mu kuguk gordum onu yararlı niyetinden oturu? Aysel’i suglayabilecek ilk firsati elime gegirmi§ kabilinden?.. Beni yeterince tanimaya zamani olmami§ bir karde§in, elin Memo§’unu anlamaya kalki§masina mi bozuldum?
Her §eyi evet§adigini, artik higbir §eye §a§mayacagini ve higbir §eyi de takmayacagini sanan Tezel’in yuzunden, gozlerinden ofke fi§kiriyor ansizin. Dudaklarindan o uzak, alayci gulumsemesi tumuyle siliniyor.
yaniyormu§ kabilinden bile parlarmi§ ama. Kamer§en’in gozleri gok iri ve hig parlamiyor. Elindeki inci pembeliginde mumdan gigegi “Uff†ederek once kendi yuzune, sonra iki yanina sallayiverdi. Ustune bindirmi§ bir yuku atmak evet da her yanini sarmi§ bir yigin e§ekarisini kovalamak istercesine.
Ug gundur, defterimin arasindan gikan iki fotografa bakip duruyor, onlarla avunmaya gali§iyorum. Fotograflari Tommy’ye de gosterdim. Henüz dikkatle baksaydi fotograflardan birinde izmir’den ayrilirkenki saadetimi, seyahat heyecanimi gozlerimden okuyabilirdi. izmir Limani’nda bu resim gekilirken olumun omzuma dokunacagini ve sarilarin eline esir du§ecegimi bilebilir miydim? izmir Limani’nda, Merhale Meydani’nda Kore’ye dogru yurttan ayrili§imizin fotografi bu. Ben, boluk komutanimizin hoppadak ayaklan dibine diz gokuvermi§tim. En ondeyim. Uzak-Dogu’nun esrari henüz o gunden yuzume sinmi§. Bu esrarli sevince hem §erefli bir vazifeye gitmenin gururu, hem de yurdumdan ayrilmanin heyecani kari§mi§.
Gergekten bile igine bir yigin yaprak tiki§tirilmi§, o yapraklarin arasina da sanki bir gecekondu onundeki bahgeden toplanmi§ sari gigeklerin katildigi hâk kap, tam sag ayagimin dibinde.
“Birini ba§ki§i yapsak, Ay§en’i yapardik degil mi? Ne olsa onun dugunu ya da onun cenaze toreni bu. Aslinda bu romanin hig ba§ki§isi yasak.â€
Annem yine bile duruyor. Gitmiyor. §u dunyanin ortasinda bir gulle henüz atmasi ister. click adres url Dunyamla vahdaniyet beni de tumuyle elinden gikarmadan bu gulleyi tam kivaminda, tam istedigi yere nasil oturtmali?
Bu evde, ‘Hay ke§ke seni almasaydim’, ‘Hay ke§ke sana varmasaydim’lar; ‘Bir oglan doguramadin be!’, ‘Sen kusuru kendinde açıklık’lar; gidilen info adress kuluplerde sarma§ dola§ olmalara gabuk donu§ur.
Kamer§en’in kupkuru kesilen gozlerinden ate§ler fi§kiriyor. Du§manlik komple: Batsin bu dugun mar§i! Dugun bile, Ercan da batsin! Benim igin bu gecenin gok guzel olabilecek bu hiç dakikasi da boylece son bulmu§ oluyor.
Ister havaalanina indigimiz dakika, gerekse kampta bizlere yeni uniforma ve gama§ir verdikleri dem da Amerikan bezi subaylari kendi dertlerine du§mu§lerdi. Yikanip giyinip hazir oldugumuz çağ baktim ki, bir anda tamamı de ortadan kaybolmu§lar. Kendilerini §ehre goturecek taksileri bukadar gabuk nereden bulmu§lardi? Ka§la goz arasi ne saat dalivermi§lerdi Tokyo’nun gobegine? Kampin kapisinda uzun kuyruklu Amerikan bezi arabalarinda kimler beklemekteydi sava§ arkada§larimi? Benim muntazır kimsem yoktu. §ehirde bildigim bir makam bile yoktu. Oteki subaylardan higbiri, bizi §ehre goturecek otobusun kalkmasini beklememi§ti. Askeri otobus beni yekta ba§ima getirip o esrarli koca §ehrin meyan alegori birakinca, bir dortyol agzinda ormanda kaybolmu§ bir gocuk gibi kalakalmi§tim. Mahzunla§mi§, ayrıca ne dolma soyleyeyim, ate§ altinda korkmayan ben, burada bir korkuya kapilmi§tim.
i§in kotusu, Aysel hakli. Oyle evet, bunlar duvarlarini Bitaraf Kadin Ressamlari’nin görünüm resimleriyle suslemeye, kirazlarin gigek agtigi dev panolari igki ko§elerinin arkasina do§emeye ba§lamadilar mi goktan? Mujgan, unlulerin ressamina kendisini gok guzelle§tiren bir portresini yaptirmadi mi daha ta kag yil oncelerde? Bale, opera gecelerine gitmiyorlar mi?
Toplumculuktan birgok toplumcu tarafindan kizaga gekildigini bilse, -karin birlikte- bir parmaginin ucuyla §oyle gogsunden iter evet da dikildigi yerde gicirdayacakmi§ izlenimi veren pabuglarini burnuna dayayarak ‘Boya §unlari’ diyebilirdi sana. Sevin ki, bilmiyor!
Bunlara model bir §eyler soylemeye hazirlaniyordum. Ofkemi evet da delikanlilik sevincimi ele vermemeye gali§arak. Amma bir garson kar§imiza dikiliyor: